Badanie FERWON-IDA
Badanie kliniczne (randomizowane w proporcji 2:1, otwarte, kontrolowane, typu non-inferiority), w którym wzięło udział 1512 dorosłych pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza (IDA) oraz nietolerancją lub brakiem skuteczności leczenia doustnymi preparatami żelaza.1
W badaniu porównywano skuteczność derizomaltozy żelazowej (FDI), podawanej dożylnie w pojedynczej dawce 1000 mg, z cukrzanem żelaza (IS), który podawano w dawkach po 200 mg, maksymalnie 5 razy – zgodnie z praktyką kliniczną lub decyzją lekarza.
Szczegółowy opis badania znajduje się poniżej.
Średnia zmiana stężenia Hb względem wartości wyjściowej (populacja ITT) – pierwszorzędowy punkt końcowy1,2

- Więcej pacjentów osiągnęło wzrost stężenia Hb ≥2 g/dl w 1. tygodniu (5,3%; n=960 vs 2,5%; n=477) oraz w 2. tygodniu (32,6%; n=912 vs 20,8%; n=452) podczas leczenia derizomaltozą żelazową w porównaniu do cukrzanu żelaza.1
- Nie zaobserwowano istotnych różnic w 4. tygodniu (56,9%; n=903 vs 55,6%; n=450) ani w 8. tygodniu (67,1%; n=903 vs 68,1%; n=454).1
Więcej pacjentów szybciej osiągnęło wzrost stężenia Hb ≥2 g/dl podczas leczenia FDI w porównaniu z IS (drugorzędowy punku końcowy)1
ŻELAZO DOŻYLNE POPRAWIA WYNIKI OBJAWÓW ZMĘCZENIA
- Poprawa wyników w skali FACIT-Fatigue obserwowana od 1. tygodnia – poziom zmęczenia uległ poprawie poza stan ciężkiego zmęczenia (wynik FACIT-Fatigue <30).
- Poprawa wyniku zmęczenia w skali FACIT od wartości początkowej do pierwszego tygodnia była istotnie większa w przypadku FDI w porównaniu z IS (P = 0,042).
Średni wynik w skali FACIT-Fatigue* (drugorzędowy punki końcowy)1,2
Projekt badania FERWON-IDA1
Derizomaltoza żelazowa vs cukrzan żelaza – badanie przeprowadzone w 114 ośrodkach w USA
Badanie kliniczne (randomizowane w proporcji 2:1, otwarte, kontrolowane, typu non-inferiority), w którym wzięło udział 1512 dorosłych pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza oraz nietolerancją lub brakiem skuteczności leczenia doustnymi preparatami żelaza.
1512 dorosłych pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza
Wybrane kryteria włączenia:
- ≥18 lat
- Hb ≤11 g/dl
- TSAT <20%
- Stężenie ferrytyny <100 ng/ml
Wybrane dane demograficzne na początku badania:
- Mediana wieku pacjentów wynosiła 44 lata (zakres 18-91)
- 89% stanowiły kobiety
- Średnie stężenie Hb w grupie FDI: 9,25 g/dl
- Średnie stężenie Hb w grupie IS: 9,17 g/dl
Randomizacja 2:1
503 pacjentów zrandomizowanych do grupy cukrzanu żelaza
- 494 pacjentów otrzymało cukrzan żelaza
- 200 mg na podanie
- Maksymalnie 5 dawek
- Cukrzan żelaza był podawany dożylnie w postaci nierozcieńczonych wstrzyknięć 200 mg trwających około 2–5 minut. Podania powtarzano zgodnie z obowiązującą praktyką kliniczną lub decyzją lekarza, maksymalnie do 5 razy w ciągu pierwszych 2 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Zalecana łączna dawka wynosiła 1000 mg.
1009 pacjentów zrandomizowanych do grupy derizomaltozy żelazowej
- 989 pacjentów otrzymało derizomaltozę żelazową
- Pojedyncza dawka 1000 mg
- Infuzja dożylna trwającą przynajmniej 20 minut
8-tygodniowy okres obserwacji
Pierwszorzędowe punkty końcowe1
Występowanie potwierdzonych poważnych lub ciężkich reakcji nadwrażliwości od początku badania do 8. tygodnia
Zmiana poziomu hemoglobiny (Hb) względem wartości wyjściowej do 8. tygodnia
Wybrane drugorzędowe punkty końcowe1
Zmiana stężenia Hb względem wartości wyjściowej w 1., 2. i 4. tygodniu
Odsetek pacjentów z wzrostem Hb o ≥2 g/dL
Zmiana nasilenia objawów zmęczenia mierzona skalą FACIT-Fatigue od początku badania do 8. tygodnia
Badanie FERWON-NEPHRO
Badanie kliniczne (randomizowane w proporcji 2:1, otwarte, kontrolowane, typu non-inferiority), w którym wzięło udział 1538 dorosłych pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza (IDA) oraz przewlekłą chorobą nerek (eGFR <60 ml/min).3
W badaniu porównywano skuteczność derizomaltozy żelazowej (FDI), podawanej dożylnie w pojedynczej dawce 1000 mg, z cukrzanem żelaza (IS), który podawano w dawkach po 200 mg, maksymalnie 5 razy – zgodnie z praktyką kliniczną lub decyzją lekarza.
Szczegółowy opis badania znajduje się poniżej.
Średnia zmiana stężenia Hb względem wartości wyjściowej (populacja ITT) – pierwszorzędowy punkt końcowy2,3

- Więcej pacjentów osiągnęło wzrost stężenie Hb ≥1 g/dl w 1. tygodniu (20,0%; n=1002 vs 15,8%; n=494) oraz w 2. tygodniu (34,6%; n=980 vs 23,6%; n=474) podczas leczenia derizomaltozą żelazową w porównaniu do cukrzanu żelaza.
- Nie zaobserwowano istotnych różnic między grupami 8. tygodniu badania (49,0%; n=967 vs 47,6%; n=475).3
Więcej pacjentów szybciej osiągnęło wzrost stężenia Hb ≥12 g/dl podczas leczenia FDI w porównaniu z IS (drugorzędowy punku końcowy)3
Projekt badania FERWON-NEPHRO3
Derizomaltoza żelazowa vs cukrzan żelaza – badanie przeprowadzone w 143 ośrodkach w USA
Badanie kliniczne (randomizowane w proporcji 2:1, otwarte, kontrolowane, typu non-inferiority), w którym wzięło udział 1538 dorosłych pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza oraz przewlekłą chorobą nerek (eGFR <60 ml/min) niezależną od hemodializy (NND-CKD).3
1538 dorosłych pacjentów z niedokrwistością z niedoboru żelaza i NND-CKD
Wybrane kryteria włączenia:
- ≥18 lat
- Hb ≤11 g/dl
- Stężenie ferrytyny <100 ng/ml (lub ≤300 ng/ml, jeśli TSAT ≤30%)
- Przewlekła niewydolność nerek zdefiniowana jako:
- eGFR <60 ml/min/1,73 m²
- eGFR <90 ml/min/1,73 m² w badaniu przesiewowym i uszkodzenie nerek i/lub natychmiastowe/wysokie ryzyko choroby sercowo-naczyniowej
- Brak ESA lub stosowanie ESA w stabilnej dawce (+/–20%) przez 4 tygodnie przed randomizacją
Wybrane dane demograficzne na początku badania:
- Mediana wieku pacjentów wynosiła 69 lata (zakres 25-97)
- 63% stanowiły kobiety
- Średnie stężenie Hb w grupie FDI: 9,66 g/dl
- Średnie stężenie Hb w grupie IS: 9,71 g/dl
Randomizacja 2:1
511 pacjentów zrandomizowanych do grupy cukrzanu żelaza
- 506 pacjentów otrzymało cukrzan żelaza
- 200 mg na podanie
- Maksymalnie 5 dawek
- Cukrzan żelaza był podawany dożylnie w postaci nierozcieńczonych wstrzyknięć 200 mg trwających około 2–5 minut. Podania powtarzano zgodnie z obowiązującą praktyką kliniczną lub decyzją lekarza, maksymalnie do 5 razy w ciągu pierwszych 2 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Zalecana łączna dawka wynosiła 1000 mg.
1027 pacjentów zrandomizowanych do grupy derizomaltozy żelazowej
- 1019 pacjentów otrzymało derizomaltozę żelazową
- Pojedyncza dawka 1000 mg
- Infuzja dożylna trwającą przynajmniej 20 minut
8-tygodniowy okres obserwacji
Pierwszorzędowe punkty końcowe3
Występowanie potwierdzonych poważnych lub ciężkich reakcji nadwrażliwości od początku badania do 8. tygodnia
Zmiana poziomu hemoglobiny względem wartości wyjściowej do 8. tygodnia
Wybrane drugorzędowe punkty końcowe3
Zmiana stężenia Hb względem wartości wyjściowej w 1., 2. i 4. tygodniu
Odsetek pacjentów z wzrostem Hb o ≥2 g/dL od początku badania do 1., 2., 4. i 8. tygodnia
BEZPIECZEŃSTWO
DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE W BADANIACH KLINICZNYCH
- Działania niepożądane zgłoszono u 8,6% (172/2008) pacjentów leczonych derizomaltozą żelazową w porównaniu z 9,0% (90/1000) pacjentów leczonych cukrzanem żelaza.1-3
- Rozpoznane poważne lub ciężkie reakcje nadwrażliwości zgłoszono u 0,3% (6/2008) pacjentów w grupie otrzymującej derizomaltozę żelazową w porównaniu z 0,2% (2/1000) pacjentów w grupie otrzymującej cukrzan żelaza.1-3
- Częstość występowania hipofosfatemii wynosi mniej niż 4% zarówno w grupie otrzymującej derizomaltozę żelazową, jak i cukrzan żelza.1-3
Działania niepożądane (≥1%) u pacjentów otrzymujących FDI w badaniach FERWON-IDA i FERWON-NEPHRO (drugorzędowy punkt końcowy)1,3
| DZIAŁANIE NIEPOŻĄDANE | FDI (n=2008) | IS (n=1000) |
| NUDNOŚCI | 1,2% (24/2008) | 1,1% (11/1000) |
| WYSYPKA | 1,0% (21/2008) | 0,1% (1/1000) |
Hipofosfatemia (stężenie fosforanów w surowicy <2,0 mg/dl) wystąpiła u 3,5% pacjentów leczonych derizomaltozą żelazową w badaniach FERWON-IDA i FERWON-NEPHRO.
BRAK ZNACZĄCYCH RÓŻNIC W POWAŻNYCH LUB CIĘŻKICH REAKCJACH NADWRAŻLIWOŚCI MIĘDZY DERIZOMALTOZĄ ŻELAZOWĄ A CUKRZANEM ŻELAZA
U pacjentów otrzymujących zarówno derizomaltozę żelazową, jak i cukrzan żelaza zgłaszano poważne reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne. U pacjentów może wystąpić wstrząs, klinicznie istotne niedociśnienie, zaczerwienienie i/lub duszność.1,3
Częstość występowania poważnych lub ciężkich reakcji nadwrażliwości (pierwszorzędowy punkt końcowy)1,3
Szczegółowe informacje na temat badania można znaleźć w pełnej publikacji.
FERWON-IDA: https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC6772897/
FERWON-NEPHRO: https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7771981/
Referencje:
- Auerbach M, Henry D, Derman RJ, Achebe MM, Thomsen LL, Glaspy J. A prospective, multi-center, randomized comparison of iron isomaltoside 1000 versus iron sucrose in patients with iron deficiency anemia; the FERWON-IDA trial. Am J Hematol. 2019;94(9):1007-1014. doi:10.1002/ajh.25564
- Data on File. 2021. Pharmacosmos Therapeutics Inc.
- Bhandari S, Kalra PA, Berkowitz M, Belo D, Thomsen LL, Wolf M. Safety and efficacy of iron isomaltoside 1000/ferric derisomaltose versus iron sucrose in patients with chronic kidney disease: the FERWON-NEPHRO randomized, open-label, comparative trial. Nephrol Dial Transplant. 2021;36(1):111-120. doi:10.1093/ndt/gfaa011

